Een ontspannen bevalling

Het mooie van dit verhaal is dat de moeder heel goed naar haar lichaam luistert. Als de verloskundige weggaat omdat ze ‘nog maar’ vijf centimeter ontsluiting heeft, voelt deze moeder al aan dat het wel eens veel sneller zou kunnen gaan dan de verloskundige denkt. Als ze uiteindelijk in bad stapt, schrikt ze niet omdat de weeën even stoppen: ze geniet juist van de pauze! Aan het einde voelt ze zelf aan dat ze volledige ontsluiting heeft en dat ze volledig mee kan persen. En als er dan een pauze is tijdens het persen, dan verandert ze op haar gevoel van houding. Dit helpt de baby om om te draaien en de de laatste beweging naar buiten te maken. Als je het zo leest dan klinkt het allemaal heel natuurlijk, alledaags en normaal: geboorte geven. En dat is juist het inspirerende van dit verhaal! Door heel dichtbij zichzelf te blijven had deze moeder een hele ontspannen bevalling,

‘Deze zwangerschap heb ik me eigenlijk helemaal niet zo heel erg bezig gehouden met het ‘plannen’ van mijn bevalling. Ik voelde veel rust en vertrouwen dat alles zo zou gaan als het zou moeten gaan en zoals het bij mij en mijn zoon zou passen. Van de mensen die erbij zouden zijn tot het verloop van de bevalling, alles zou gewoon goed zijn, dat was mijn gevoel. 

6 juli
Vanaf een uur of 01:00 time ik af en toe een wee waarvan ik wakker word. Ze zijn nog helemaal niet zo heftig, dus meestal slaap ik erdoorheen. Af en toe komen ze om de 8 minuten, maar ik slaap ook een keer 2,5 uur achter elkaar zonder ervan wakker te worden. 

Vanaf 04:30 worden ze intenser en kan ik er niet meer van slapen. Ik blijf lekker in bed liggen, zodat Kris en ons dochtertje ook niet wakker van mij zullen worden. De weeën zijn wel prettig op te vangen op mijn zij in bed. De weeën komen om de 4/5/6 minuten. 

Om 06:00 worden de weeën toch echt wel wat intenser en komen ze al een uurtje om de 4 á 5 minuten. Ik besluit Kris wakker te maken en ga naar beneden om de verloskundige te bellen. 

De verloskundige waarvan ik van tevoren al het gevoel had dat ze bij mijn bevalling zou zijn, heeft dienst. Ze woont maar op 10 minuutjes afstand en arriveert rond half 7. Omdat ik graag wil weten hoever ik inmiddels gevorderd ben, vraag ik of ze wil voelen naar mijn ontsluiting. Oeps, dat doet toch best veel zeer, de baarmoedermond ligt nog diep, maar ik heb 5 centimeter ontsluiting. De weeën zijn eigenlijk best al heftig. Ik heb er een paar terwijl de verloskundige er is, maar zij merkt er denk ik niet zo veel van en zegt dat we het nog even aankijken. Ze gaat nog even naar huis en over een uurtje of 2 zullen we even contact hebben. Ik heb zelf het gevoel dat het eigenlijk wel sneller zal gaan, maar stem ermee in, ze woont toch dichtbij.

Ik ga weer naar boven en terwijl ik weer in bed lig, worden de weeën een stuk heftiger. Dan wordt ons dochtertje wakker, Kris heeft inmiddels oma gebeld of ze ons dochtertje kan komen ophalen. Ons dochtertje is heel lief voor me. Ze is heel relaxt ondanks het feit dat ze echt wel aan me kan zien en horen dat ik het best pittig heb. Na een kwartiertje zeg ik tegen Kris dat hij de verloskundige wel weer kan bellen omdat ik voel dat het een stuk sneller zal gaan. De weeën komen inmiddels om de 2 á 3 minuten en het opvangen wordt heftiger. Ik word er tussen de weeën door trillerig van. Kris gaat het bad vullen. 

Om 07:00 wordt ons dochtertje opgehaald en komt de verloskundige er weer aan. Het bad loopt al lekker vol en om 07:15 ga ik er in, ook al is het nog niet helemaal gevuld. Het voelt heerlijk! Het trillen van mijn spieren houdt meteen op. Er is even een kleine pauze in de weeën van een minuut of 5 à 10 vanwege de omschakeling naar het warme water: heerlijk!

Dan volgen de weeën zich snel achter elkaar op. Alles gaat langs mij heen. Ik hoor Kris nog een keer tegen de verloskundige zeggen: ‘Volgens mij zit er nu maar een minuut tussen.’ Eventjes zeg ik dat ik het niet meer kan, maar de verloskundige zegt dat ik er bijna ben, en dat merk ik zelf ook. Ik voel dat ik volledig ontsloten ben en dat ik zachtjes mee kan persen. De verloskundige is prettig aanwezig en zegt me mijn lichaam te volgen en dat ik het goed doe. Ik voel het hoofdje zakken. Heel even raak ik in paniek: dat durf ik er niet uit te persen. Maar ik herpak mezelf snel en geef me over aan mijn lichaam. De vliezen breken, en op de twee volgende weeën wordt het hoofdje geboren. Daarna blijft het even rustig. Ik weet nu even niet wat ik moet doen. Ik zat op handen en knieën en draai om. Tegelijkertijd voel ik mijn kindje meedraaien en op een laatste wee, met een beetje hulp van de verloskundige wordt hij geboren, om 08:33! Hallo lieve zoon, wat ben je mooi! 

Omdat het water niet meer zo warm is gaan we vrij snel uit bad, op het matras dat we hebben klaargelegd. De placenta wordt binnen een kwartier geboren. Ik kijk terug op een hele mooie bevalling die ik zo goed als helemaal zelf heb kunnen doen. Wat een krachtige ervaring’