Stuitverrassing (‘the power of love’)
Ik blijf persen, zo hard als ik kan. Alles intuitief, want op dat moment weet ik niks van stuitbevallingen af (thank God!). Hierdoor blijf ik verbonden en raak ik niet in paniek.
Lees meer
Bij elke perswee voel ik hoe mijn lichaam en kindje samenwerken.
Ik breng mijn hand naar beneden en voel het hoofdje met daarop de haartjes al. Wat is dit mooi!
Lees meer
‘Ik doe gewoon waar ik me het fijnste bij voel’
Ik voel de druk toenemen en ik voel zelf inwendig of ik al een hoofdje voel. Dat is het geval. De vliezen zijn nog niet gebroken. 5 minuten later heb ik echt het gevoel dat ik moet poepen dus ik geef maar gewoon mee.
Lees meer
Ik neem de tijd en volg mijn lichaam en baby
De volgende perswee laat even op zich wachten en ik wacht rustig af. Door de rust ik op dat terwijl het hoofdje al geboren is, ik de beentjes nog van binnen voel trappelen. Wat een enorm bijzonder gevoel!
Lees meer
‘Ik had haar gedragen, ik had haar gebaard en nu pakte ik haar zelf aan’
Ik moest opeens ontzettend huilen, niet van pijn maar van gevoel. Een gevoel wat ik niet kon definiëren. Een nieuw begin? Een afscheid? Het idee dat alles vanaf nu anders zou zijn. Het idee dat ik nu een heel mensenleven op de wereld ging zetten.
Lees meer
Ik liet mijn lichaam haar werk doen
‘Fijn’, dacht ik, ‘de verloskundige komt straks even kijken dan ga ik nog gauw naar het toilet.’ Eenmaal op het toilet maakte het intense gevoel van spanning plaats voor wat meer kracht. Persdrang? Had ik geen besef van de hevigheid van de bevalling? Ik toucheerde zelf even en kwam tot de ontdekking dat het hoofdje nog ongeveer 1 cm voor de uitgang zat…’
Lees meer
‘Ik voel me vrij in mijn keuzes en gezien in mijn kracht’
Espen is een heerlijk tevreden jongetje. We merken echt het verschil tussen deze rustige thuisbevalling waarbij hij zelf heeft besloten wanneer hij er klaar voor was en de ingeleide snelle bevalling van Linde, waarna ze heel veel tijd nodig heeft gehad om te landen en rust te vinden
Lees meer
Gedroomde vrije watergeboorte na een keizersnede
Wauw, wat een heftige, maar intens mooie en vrije geboorte is dit geweest. Het grootste gedeelte waren we met zijn tweeën, als enorm krachtig team. En daarna met een verloskundige, zo vol vertrouwen, dat zij zonder interventies mij mijn lichaam liet volgen. Ik kan nog steeds niet geloven dat dit mijn bevalling is!! Nog mooier dan ik had durven dromen...!
Lees meer
Geen toets maar een baby
Tijdens de heftige weeën denk ik in mezelf: ‘Kom op Kim, door die weeën opent je lichaam zodat het kindje er straks uit kan, laat ze hun werk doen!'. Door deze affirmaties zijn de weeën erg goed te doen.
Lees meer
‘Aan het einde van een perswee geef ik toch mee, ik kan niet anders’
‘Het voelt alsof mijn lichaam geen stofjes aanmaakt om de pijn te verzachten. Ik sta ook nog erg open, in contact met mijn kindjes. Ik voel dat als ik kies voor mijzelf, dus in alle rust baren, de pijn minder zal zijn. Ik kies voor de pijn, zodat we als compleet gezin deze ervaring kunnen hebben. ‘
Lees meer
‘Het zijn echt golven en geen weeën zoals ik die kende van mijn eerste bevalling.’
Wat ben ik trots op mezelf en verwonderd waartoe lichaam en geest in staat zijn met de juiste mindset en mensen om je heen. Het plaatje klopte, helemaal.
Lees meer
‘Bij de volgende wee staat het hoofdje, ik aai het’
Ik moet ervan huilen - mijn lichaam doet van alles en ik heb heel even het gevoel dat ik echt alle controle kwijt ben. Maar dan weet ik dat het goed is, dat ik het los mag laten (letterlijk!) en dat ik dit aan mijn lichaam en mijn baby over kan laten.
Lees meer
