Ik neem de tijd en volg mijn lichaam en baby
De volgende perswee laat even op zich wachten en ik wacht rustig af. Door de rust ik op dat terwijl het hoofdje al geboren is, ik de beentjes nog van binnen voel trappelen. Wat een enorm bijzonder gevoel!
Lees meer
Ik liet mijn lichaam haar werk doen
‘Fijn’, dacht ik, ‘de verloskundige komt straks even kijken dan ga ik nog gauw naar het toilet.’ Eenmaal op het toilet maakte het intense gevoel van spanning plaats voor wat meer kracht. Persdrang? Had ik geen besef van de hevigheid van de bevalling? Ik toucheerde zelf even en kwam tot de ontdekking dat het hoofdje nog ongeveer 1 cm voor de uitgang zat…’
Lees meer
‘Aan het einde van een perswee geef ik toch mee, ik kan niet anders’
‘Het voelt alsof mijn lichaam geen stofjes aanmaakt om de pijn te verzachten. Ik sta ook nog erg open, in contact met mijn kindjes. Ik voel dat als ik kies voor mijzelf, dus in alle rust baren, de pijn minder zal zijn. Ik kies voor de pijn, zodat we als compleet gezin deze ervaring kunnen hebben. ‘
Lees meer
