Bij elke perswee voel ik hoe mijn lichaam en kindje samenwerken.

‘Hoe dichterbij de bevalling komt, hoe dichter ik bij mezelf kom. Na mijn eerdere ervaringen wil ik het dit keer anders. Mijn eerste bevalling was traumatisch. Mijn tweede bevalling verliep goed, maar de verloskundige was ‘in the lead’.

Ik wens nu een bevalling waarbij ik centraal sta. Ik schrijf in mijn bevalplan: thuis in bad, weinig licht, zelf uitgekozen muziek, mijn moeder erbij, zo min mogelijk ingrijpen van anderen en vooral loslaten en vertrouwen op mezelf en het kindje. Een laatste keer bevallen in volledige overgave.

Dan begint het, ruim na de uitgerekende datum. Ik bel de verloskundige en mijn moeder. Binnen een uur zijn ze er en is mijn vriend druk bezig het bad te vullen. Ik heb 8 cm ontsluiting. Ik kies het traphek als steun om de weeën op te vangen. Wisselend geven mijn vriend en moeder tegendruk op mijn onderrug. Wat voelt het fijn om hen allebei om me heen te hebben.

Zodra ik in het water stap voel ik verlichting. Bij een wee leun ik over de rand van het bad en zoek dan steun in de handen van mijn vriend. Tussen de weeën door drijf ik in het warme water om te rusten. Ik luister naar de muziek, kijk naar het licht van de kaarsjes en in mijn hoofd hoor ik de zin die ik al de hele zwangerschap als mantra herhaal ‘kom maar lief kindje, je bent zo welkom’.

De eerste perswee dient zich aan. Ik kijk naar de verloskundige en haar blik en woorden zijn genoeg ‘Anne, je kunt dit. Je weet precies wat je moet doen. Voel en vertrouw maar.’

Ik breng mijn hand naar beneden en voel het hoofdje met daarop de haartjes al. Wat is dit mooi! Ik zit op mijn knieën, mijn vriend en moeder voor me, en bij elke perswee voel ik hoe mijn lichaam en kindje samenwerken. Bij de laatste perswee helpt de verloskundige een klein beetje met draaien, waarna ik mijn kindje zelf kan opvangen. Heel even houden we het onder water, maar ik kan niet langer wachten en druk Thom tegen mijn borst. Wat is dit puur en wat is dit mooi. De tranen komen, evenals de knuffels van mijn vriend en moeder. Het is helemaal goed zoals het is.’

Foto’s: Ellen Cornegoor fotografie