‘Bij een geboorte horen tranen van geluk, maar ook van angst en boosheid’

Dit berichtje van een vroedvrouw las ik vanmorgen op Facebook. Een vroedvrouw kent het leven door en door, zo klinkt in haar wijze woorden door.

Vanochtend was ik weer eens bij een hele mooie, haast hemelse geboorte. Ik reed er heen in de ochtendnevel. De barende ving haar weeën op in de tuin, de vogels floten hun ochtendlied. Even later stapte ze in bad en baarde daar haar kind.

Toen ik naar hen keek, met prachtige muziek op de achtergrond, als een koor van engelen, voelde ik me zelf ook een engel. Ik voelde de enorme kracht van Michael gecombineerd met eindeloos geduldige liefdevolle zachtheid. Zoals bij de echte engelen die er vast ook altijd zo naast staan.

En zoals altijd bedacht ik me dat alle geboortes zo zouden moeten zijn. Maar daarna kreeg ik een nieuw gevoel. Want geboortes zijn zoals het hele leven is, met alle aspecten ervan. Geboorte is aards met slechts een vleugje hemel. En op aarde zijn gaat over ervaringen en dualiteit. Dus geboorte is ook strijd en lelijkheid. Geboorte is soms ook oorlog, strijd en onderdrukking, zoals bij obstetrisch geweld en ‘birth rape’ waar ik de laatste jaren zo hard voor vecht om het te doen stoppen. Dat er bewustzijn mag komen op dat stuk.

Bij geboorte horen ook bloed, zweet en tranen. Tranen van geluk maar ook van angst en boosheid. Bij geboorte hoort zelfs ook de dood. Want bij geboortes wordt het hele leven weerspiegeld. Niet per se allemaal tegelijkertijd bij een enkele geboorte, maar wel bij het hele veld. En deze prachtige serene hemelse geboorte waarbij alles klopte en in harmonie was, hoort er dus gelukkig ook bij. En ik ben dankbaar dat ik daar ook vaak getuige van mag zijn.