Tijdens mijn zwangerschappen vond ik het enorm bekrachtigend om mooie geboorteverhalen te lezen. Het is heel geruststellend om te lezen hoe de bevallende moeder vanzelf, van binnenuit, weet wat ze moet doen. De verhalen bevestigden wat ik diep van binnen al wist, namelijk dat ik op het moment van de bevalling me kan overgeven aan de stroom. Studente Kim beschrijft heel mooi hoe ze heel natuurlijk met de bevalflow meeging. En hoe kiezen voor positieve, ware gedachten (zoals: ‘iedere wee brengt ons dichter bij ons kindje’) haar hielpen om in rust & vrede haar kindje geboren te laten worden .
‘22-1-2019 ~ officieel uitgerekende datum. Om half 7 s’ ochtends gaat mijn wekker om naar Wageningen te gaan voor de laatste toets van het semester. Ik heb best oké geslapen maar weinig zin om uit bed te gaan. Hup uit bed, jurkje aan, ontbijten, wandelen met de hond, even naar de wc en dan nog maar eens de toetsstof doornemen. Op de wc voel ik dat mijn vliezen breken, wat een praktische plek. Toch nog even de laptop opstarten om de toetsstof door te nemen, dat stond tenslotte nog op de planning. De laptop is nog niet opgestart of daar komt de eerste wee al.
Even de docent op school mailen dat ik vandaag geen toets kan maken, dan heb ik de laptop ieder geval niet voor niets aangezet. De weeën komen ondertussen al steeds sneller achter elkaar. Van andere bevallingsverhalen heb ik gelezen dat er in het begin nog wel een wasje kon worden gedraaid of een vaatwasser uitgeruimd kan worden maar dat lukt mij om 8.00 al niet meer.. Even een weeën app downloaden om te timen. De conclusie is dat ze komen om de 3 minuten en 45 seconden duren.
Jefffrey slaapt ondertussen nog, hij moet om half 4 in Utrecht zijn (ook voor een toets) dus kan uitslapen. Ik laat hem zo lang als mogelijk slapen omdat de komende nachten wel eens pittig kunnen worden. Om 9.15 ga ik hem toch wakker maken met de mededeling dat we vandaag ouders worden. Ik had zijn gezichtsuitdrukking eigenlijk moeten filmen..
Ik vraag Jeffrey om de bal op te pompen omdat het weeën opvangen steeds pittiger word. Wat is die bal een uitkomst zeg! Afgelopen zaterdag hebben Jeffrey en ik samen een partnerles gevolgd dus Jeffrey weet precies hoe hij mij kan helpen bij het opvangen van de weeën. Het voelt heel fijn om dit met zijn tweeën als een team te kunnen doen.
Jeffrey en ik spreken af om om 10.00 uur de verloskundige te bellen om te zeggen dat de bevalling is begonnen. We appen het zusje van Jeffrey dat zij ook mag komen. Zij is kraamverzorgster en gaat tijdens de bevalling de verloskundige assisteren. Jeffrey belt de verloskundige en ze geeft aan dat ze eraan komt. Jeffrey is tussen mijn weeën door bezig met het opzetten van het bevalbad.
De kraamverzorgster en verloskundige zijn gearriveerd dus nemen we samen mijn bevalplan door. Het word voor mij steeds lastiger om de weeën op de bal op te vangen, ze komen zó snel achter elkaar. Gelukkig is het bad bijna vol. Ik vraag aan de verloskundige of ze wil kijken hoeveel uitsluiting ik heb. 3/4 cm zegt ze. Jeffrey heeft het bad ondertussen klaar dus daar kan ik de weeën verder opvangen. Wát een verademing. De verloskundige vraagt of ik wil dat ze blijft maar ik geef aan dat ze wel kan gaan, ze kan tenslotte toch niks doen nu. Het was inmiddels 12 uur en ze zou om half 3 terug komen tenzij we haar eerder zouden bellen.
Eenmaal in bad kan ik de weeën perfect zelf opvangen en zit ik helemaal in mijn eigen bubbel. Zo heeft Jeffrey eindelijk ook even rust. Bij de zwangerschapsyoga heb ik geleerd dat affirmaties kunnen helpen tijdens de bevalling. Hierdoor denk ik tijdens de heftige weeën in mezelf: kom op Kim, door die weeën opent je lichaam zodat het kindje er straks uit kan, laat ze hun werk doen!’. Door deze affirmaties zijn de weeën erg goed te doen. Rond 13.30 krijg ik persdrang. De kraamverzorgster belt de verloskundige om snel terug te komen. Ondertussen moet ik de persweeën weg puffen, ook dit is in bad goed te doen. Jeffrey kan mij helpen met ontspannen door het ademhalen te begeleiden, we zijn een super goed team. De verloskundige is weer terug en zegt dat ik nog 1 perswee weg moet puffen zodat ze kan zien of het inderdaad persweeën zijn. Hierna mag ik eindelijk mee persen, yes!
De persweeën komen snel achter elkaar, ook nu denk ik weer ‘mijn lichaam is bezig om het kindje geboren te laten worden, laat de weeën toe’. Over deze affirmatie heb ik trouwens niet eerder nagedacht, dit ontstond in het moment zelf. Ik hoorde de kraamverzorgster zeggen dat ik in een weeënstorm zit en dat ik het heel goed doe. Ondertussen denk ik vaak ‘iedere wee breng ons dichterbij ons kindje’. Die affirmaties hebben mij er echt doorheen geholpen.
Na drie kwartier persen wordt ze geboren. Ik kan haar zelf met twee handen onder water aanpakken. Dit is echt het bijzonderste moment uit mijn leven! Met twee hele grote ogen kijkt ze mij onder water aan. Terwijl ik haar uit het water til blijft ze mij aankijken. Ik leg haar lekker tegen mij aan en de verloskundige legt een hydrofiele doek over haar heen voor de warmte. We vertellen hoe ze heet: Nikée, vernoemd naar haar twee opa’s: Niek en René. Ze pakt mijn vinger vast en klampt haar vingertjes om mijn vinger heen. Terwijl ze mij nog steeds aankijkt begint ze een beetje te huilen, het lijkt alsof ze nu pas beseft dat ze geboren is.
Het water is flink afgekoeld dus we gaan uit bad. Ik vraag de verloskundige of ik de placenta er nog even uit mag persen zodat ik daar vanaf ben. Dat was goed, dus zo gezegd zo gedaan. De placenta wordt in doeken gewikkeld zodat de navelstreng rustig kan uitkloppen voordat het wordt doorgeknipt. Ik stap uit bad en loop met onze dochter naar de bank zodat we lekker huid op huid kunnen liggen. Ze gaat op zoek naar de tepel en met een beetje hulp hapt ze aan. Na meer dan een uur knipt Jeffrey de navestreng door zodat de verloskundige de onderzoekjes kan doen. Na de onderzoekjes gaat Jeffrey ook op de bank zitten zodat ze ook een uur huid op huid bij Jeffrey kan liggen.
Wat een méga bijzondere ervaring 💕’
0 Reacties op "Geen toets maar een baby"