Onverwacht zonder verloskundige bevallen

‘De bevalling van mijn oudste, medisch in het ziekenhuis, was een ervaring waar ik nog lang last van heb gehad, omdat er op allerlei manieren over mijn grenzen werd gegaan. Dus toen ik acht jaar later weer in verwachting was wist ik dat ik het dit keer anders wilde: poliklinisch, in bad, met een eigen fijne verloskundige. Ik vond een kleinschalige verloskundigenpraktijk waar men gelukkig helemaal niet raar opkeek van mijn wensen. Mede door hun houding en fijne positieve bevallingsverhalen van onder andere @vrijegeboorte, heb ik een heerlijke ontspannen zwangerschap gehad en had ik echt zin in de bevalling.

De vorige zwangerschap beviel ik ruim voor de uitgerekende datum, dus dat ik er dit keer overheen ging was een gek gevoel. Op een dinsdagochtend werd ik tegen vijf in de ochtend wakker van wat krampen, een beetje zoals de oefenweeën die ik al eerder had gehad. Tegen zessen heb ik mijn moeder gebeld die er meteen aankwam en ging ik op een fitnessbal in de douche.

De weeën waren zo licht dat ik niet zeker wist of het wel echt begonnen was. Mijn man haalde ondertussen onze zoon uit bed en belde zijn ouders, die zouden oppassen. Om kwart voor zeven belden we de verloskundige, omdat de weeën wel duidelijk regelmatig kwamen, en verhuisde ik naar de woonkamer. De verloskundige vroeg of ze meteen moest komen of dat ik wilde wachten op de verloskundige van de dagdienst om 8 uur. Aangezien het nog zo mild was koos ik voor het tweede. Opa was inmiddels gearriveerd om onze zoon mee te nemen, en daar heb ik nog mee gekeuveld ondanks dat ik tijdens een wee even stilviel. Nog geen minuut nadat ze weg waren vroeg ik aan mijn man om de verloskundige toch maar direct te laten komen omdat de weeën ineens sterker voelden.

Mijn moeder zei dat ik het nog even tegen moest houden, maar dat kon ik niet, en terwijl mijn man al bellend met de verloskundige rende om handdoeken te halen was hij net op tijd terug om de geboorte van onze dochter mee te maken.

Terwijl hij ze aan de telefoon had voelde ik ineens een golf door mijn lijf gaan, en terwijl ik een stukje omhoog kwam van de bal braken mijn vliezen. Ik riep naar mijn man dat het water groen was dus dat de kleine gepoept had, en direct daarna kon ik nog maar één ding roepen: ‘Persdrang!’ Mijn moeder zei dat ik het nog even tegen moest houden, maar dat kon ik niet, en terwijl mijn man al bellend met de verloskundige rende om handdoeken te halen was hij net op tijd terug om de geboorte van onze dochter mee te maken. Ik zat op mijn knieën, maar toen er een volgende golf kwam heb ik één knie opgetrokken zodat ik op één voet en één knie zat. In één perswee is het hoofdje geboren. Mijn moeder heeft gevoeld of er geen navelstreng om haar heen zat, en met de volgende wee gleed ze zo in de armen van mijn moeder, om 7 uur precies. Ik zag dat ze ademde, mijn man vond het spannend dat ze niet huilde maar ik zei dat hij geen ambulance hoefde te bellen, dat alles okay was.

Ik heb nog een tijd het gevoel gehad dat ik het gedroomd had, want zo fijn en soepel kan een bevalling niet zijn, toch? Wel dus!

Mijn moeder gaf haar tussen mijn benen door aan mij. Ik heb geen enkel moment echt pijn gehad. Het was intens, maar niet pijnlijk. Toen de verloskundige een paar minuten later arriveerde, heeft ze ons geholpen op de bank te gaan zitten met matjes eronder. Na een half uurtje vroeg ze of ze voorzichtig mocht voelen of de placenta al los was, en dat bleek zo te zijn. Zonder verdere weeën gleed hij er zo uit. De verloskundige hielp met de cordring plaatsen en controleerde ons: ik had een schrammetje maar hoefde geen hechting en ons meisje deed het zo goed dat ze niet naar het ziekenhuis hoefde. Pas bij de controle moest ze wat huilen, voor de rest niet, en nog steeds is ze een heel rustig tevreden meisje. Deze bevalling was ongelofelijk helend, en ik heb nog een tijdje het gevoel gehad dat ik het gedroomd had, want zo fijn en soepel kan een bevalling niet zijn, toch? Wel dus!’

Roos 🙏🏽❤️🙏🏽 (Op de actiefoto het moment vlak na de geboorte ❤️)