Ik voelde haar haartjes en pakte haar aan

Dit is het vrije geboorteverhaal van Mariska die na twee traumatische ziekenhuisbevallingen thuis beviel. Heel bewust koos ze om het dit keer anders aan te pakken en echt te kiezen voor wat zij nodig had. Ze ging helemaal voor haar Vrije Geboorte en had een positieve, helende bevalling. Mariska vertelt:

‘Wat een fantastische zwangerschap was dit. Alles was anders. Ik voelde mij zoveel beter dan mijn vorige zwangerschappen. Ik liep in het ziekenhuis vanwege fluxus en placenta’s die niet kwamen of niet volledig kwamen, maar dit voelde niet goed. Ik had zo’n grote wens om thuis te bevallen.

Met ongeveer 30 weken ben ik dan ook overgestapt naar een caseload verloskundige. En wat hebben ze mij bij Verloskees goed begeleid! (zie ook dit overzicht met caseload verloskundigen in Nederland)

Door de geboortecursus van vrije geboorte van Anna Myrte heb ik mijn eigen keuzes leren maken! En heb ik mij goed kunnen verdiepen in wat ik nodig heb. Samen met de verloskundige hebben wij een goed plan gemaakt voor de bevalling. Terwijl ik met mijn andere zwangerschappen met 38 weken geprimed ben (het zogeheten ballonnetje) omdat ik het psychisch heel zwaar had, ben ik nu 40.1 weken zwanger geweest.

Op 11 april is in alle rust onze derde dochter Gina Milou geboren. Vernoemd naar mijn lieve oma die vorig jaar is overleden. We noemen haar Milou.

De bevalling
Ik was al een aantal weken aan het rommelen. geregeld voorweeën en zelfs al een keer de kinderen weggebracht, maar alles viel ineens weer stil. Het zette niet door. Op maandag 11 april is mijn man nog gaan werken. Ik was zo onrustig. Ik heb in de ochtend mijn slijmprop verloren en ik had rond half 10 een vlies scheur.

Ik heb de verloskundige gebeld en ze vroeg of ik het fijn vond om even het hartje te komen luisteren en dit hebben we gedaan. Ze was hier om 10 uur.

Ik ben van alles gaan opruimen. Ik had erge nesteldrang. Om 14 uur was ik zo onrustig dat ik mijn man heb gebeld. Zijn telefoon deed het niet dus heb ik naar de receptie gebeld. Ik zei: ‘Ron moet naar huis. Ik ben aan het bevallen.’ De receptioniste wenste mij succes.

Toen hij thuiskwam waren onze twee oudste meiden elkaar wat aan het pesten. Ik raakte hier zo geïrriteerd van dat ik naar boven ben gegaan. Ik heb uiteindelijk mijn moeder gebeld met de vraag of ze de meiden wilde ophalen. Mijn moeder vroeg nog of het niet een uurtje kon wachten. Maar ik vertrouwde het niet, dus zijn ze opgehaald.

Ze hebben mij nog een kus gegeven. Mijn vader wenste mij succes en ineens kreeg ik een paar gemene weeën.

Rennen met pannen met water
Ik belde om iets voor 15 uur de verloskundige met de vraag wanneer we het bad moesten vullen. Ze zei dat we daar wel mee konden beginnen en dat ze eraan kwam. Toen de verloskundige eenmaal binnenkwam kreeg ik hele erge weeën.

Ik stond krom bij de tafel en het ging ineens heel hard. Ik twijfelde om alvast mijn broek uit te doen.

Mijn man en de verloskundige waren letterlijk met pannen aan het rennen zodat er nog iets van een laagje water in bad kwam. Ondertussen zette mijn man af en toe snel de pan weg omdat ik zijn hand nodig had.

Terwijl ze bezig zijn met vullen doe ik gauw mijn onderkleding uit en stap ik in bad. En daar ging de weeënstorm. De tweede verloskundige kwam nog net aanrennen terwijl ik al flinke persdrang had.

Ik kon geen houding meer vinden.

Ze zeiden tegen mij: ‘Ga maar op handen en knieën.’ En terwijl ik dat deed ging het nog harder en knapten mijn vliezen.

Ik zei nog: ‘Het voelt alsof ik uit elkaar scheur’, zo’n enorme druk voelde ik.

Ik raakte lichtelijk in paniek en in mijn hoofd zei ik: ‘Ik kan dit.’

Ik vraag: ‘Hoe weet ik nou dat ik kan persen?’

De verloskundige antwoordde: ‘Volg je lichaam maar.’ En dat deed ik.

Waar ik bij de andere twee een stille bevaller was, kon ik mij nu volledig overgeven in mijn eigen omgeving.

Ik voelde haar haartjes en pakte haar aan
En daar kwam ze. Ik voelde haar haartjes en pakte haar aan. Haar navelstreng zat twee keer om haar nek, maar ik maakte mij daar niet druk om. Ze hielpen mij om de navelstreng los te wikkelen.

Ik kon alleen maar roepen: ‘Wat gaaf, wat gaaf!’

We hebben de navelstreng in bad laten uitkloppen. Daarna ben ik met hulp op de bank gaan liggen om daar de placenta er uit te persen. Door de eerdere ervaringen had ik hier de meeste angst voor. Ze stelden mij elke keer gerust. Elke keer vertelde ze mij: ‘Dit bloedverlies is normaal. Het komt goed, dit hoort erbij.’ En daar kwam de placenta. Het was wel weer een bijzondere, een langwerpige met aan één kant geen voeding meer. Maar alles is eruit gekomen!

Wat kijk ik goed op deze bevalling terug. Drie vertrouwde gezichten bij mijn bevalling, mijn man en twee verloskundigen. En alles is gegaan zoals ik het voor ogen had. In bad, in mijn veilige omgeving met mijn team erbij, waardoor ik mij volledig kon ontspannen en een turbo bevalling heb gehad van nog geen half uur waarvan ik maar elf minuten in bad heb gezeten.

Ik wil iedereen meegeven: vertrouw op je gevoel. Jij weet het beste wat je nodig hebt! En aangezien ik gelovig ben heb ik ook heel erg op God vertrouwd.

Liefs Mariska’