Bij elke wee zei ik ‘welkom lieve baby’

Anne-Fay is geboren!
Ze is op 24 februari 2011 om 14:02 geboren, thuis, in bad.
Ze weegt 8 (!) pond!!
Ze is helemaal gezond en lekker vol.

Dit is het verhaal van de geboorte van Anne-Fay, de derde dochter van Femke. Tijdens haar zwangerschap had Femke zich voorbereid door middel van hypnobirthing, een zwangerschapscursus waarin je leert om diep te ontspannen en vanuit vertrouwen in je lichaam de natuur haar werk te laten doen. Veel vrouwen bevallen dankzij hypnobirthing (of liever gezegd: dankzij zichzelf!) met maar erg weinig pijn. Zo ook Femke, die door niemand werd gestoord terwijl ze in bad de bevalkracht haar werk liet doen. 

Weeën in de Prenatal
De bevalling liet een beetje op zich wachten. ik was het best zat want het werd mijn lichaam een beetje te veel. Mijn broertje Tim zei op de 22e al dat het vannacht zou beginnen, en dat deed het ook. Maar het stopte ook weer om 5 uur in de ochtend. De dag erna niks, de nacht erna niks, en de ochtend erna werd ik snikkend wakker van verdriet omdat ik bang was dat ik naar het ziekenhuis moest en dat het maar niet doorzette.

Toen vermande ik me en zei tegen Roland dat het me even niks kon schelen en ik naar Prenatal wilde voor een nieuw boxkleed. Dat hebben we gedaan. Voor we vertrokken begonnen de weeën weer voor de zoveelste keer, maar ik dacht ‘ja daaaag ik ga gewoon doen wat ik wil’, want mijn lichaam hield me al dagen voor de gek. In de winkel heb ik de weeën toch al aardig weg staan werken, het was geen puffen maar verwelkomen, ademen naar de baby. Zo heb ik het gedaan, zonder probleem.

Toen we weer thuis kwamen ben ik in bad ging zitten. Heerlijk heb ik mijn weeën verwelkomd, het deed nauwelijks zeer als ik de concentratie vast kon houden. Om 12 uur ‘s middags zat ik in bad en om 2 minuten over 2 is ze geboren. Dat lijkt heel snel, maar ze zeggen dat het veel sneller gaat als je het niet tegenhoudt in je hoofd met pijn. 

Niet toucheren
Ik heb alles op gevoel gedaan. Ik had veel aan de hypnobirthing cursus die ik tijdens mijn zwangerschap had gevolgd. Daar leerde ik dat je als vrouw je kind zelf kunt baren. Door alle mooie bevalfilmpjes en de mooie verhalen geloofde ik erin. Mijn hypnobirthing docente Agna zei: ‘Als vrouw ben jij de baas en niet de verloskundige. Je heb het recht om te zeggen wat je wil.’ Agna vertelde ook dat toucheren eigenlijk een beetje flauwekul is (naar mijn eigen woorden vertaald hoor) en toen ging ik nadenken: Mijn vorige bevalling ging goed tot het moment dat er getoucheerd werd, ik raakte daar van uit mijn concentratie en toen deed het ineens veel pijn.

Op het laatste moment heb ik dus besloten om een geboorte plan aan mijn verloskundige te geven. Een beetje zenuwachtig vertelde ik wat ik wel en niet wilde omdat ik ergens wel een beetje twijfelde. Maar de verloskundige zei meteen dat ze dat wel aandurfde met mij omdat ze mij kende van de vorige bevalling.  

In bad

Ik ben begonnen in een zithouding afgewisseld met liggen, drijvend op mijn buik. Een beetje schuin zittend en daarna recht in lotus houding heb ik meditatief Anne-Fay verwelkomd. De meditatie die ik daarbij gebruikte kwam ter plekke in me op. Bij elke wee zei ik: ‘Há fijn, open maar’ en ‘Welkom, lieve baby.’ Dat hielp enorm.
Dit hield ik goed vol. Toen ik een uurtje in bad zat braken de vliezen, een kleine ‘ploef’ en een verlichting omdat er water wegstroomde. Vlak daarna kwam Esther binnen, de verloskundige met wie ik uitgebreid mijn geboorteplan had besproken, samen met haar stagiaire. Ze gaf me zo veel vertrouwen. Ze vroeg of alles goed ging en wilde alleen even naar het hartje luisteren. Daarna ging ze samen met de stagiaire in de slaapkamer zitten, heel stil. Dat was fijn. Roland liep wat in en uit of zat op de wc te kijken. Hij kon niets anders voor me doen dan stil zijn en mij in mijn oergevoel laten. 

Op handen en knieën
Even later begon ik moe te worden en werd het heftiger; de persweeën dienden zich aan. Ik moest voor mijn gevoel ineens anders gaan zitten. Ik ging op handen en knieën en toen ging het vrij vlot. Esther kwam erbij kijken omdat ik 2 keer au zei. Toen heeft ze Anne-Fay haar schoudertjes iets gedraaid en daarmee geholpen. Daarna was ze er al! Huilend en wel ving ik haar op in mijn armen, zo fantastisch! Ik liet haar meteen aan mijn borst drinken. Alles deed het, en ik had de bevalling gehad waar ik op gehoopt had. Door de meditatie ‘welkom kleine baby’ en het heerlijke water was de bevalling praktisch pijnloos! Anne-Fay was precies 8 pond en had een mooi bol koppie. De nageboorte liet nog even op zich wachten, die was ook groot, ruim een halve kilo. Als ik van tevoren had geweten dat ze zo groot was, dan had ik het vast niet gedurfd. En dat zou jammer zijn geweest, want alles ging perfect!