Gouden uren, dagen, weken… Miriam van Nes beschrijft de extase van de eerste tijd na de geboorte van haar eerste kind: ‘Wat we vasthouden, hier zo dicht tegen ons aan, is de kroon op onze liefde.’ Nu, drie jaar later, is ze in verwachting van de tweede. Het gezin reist de wereld rond, en ze weet nog niet waar ze gaat bevallen. Hun verhaal is hier te volgen.
‘Op 14 april kwam het grootste geluk op aarde in ons leven.
Zijn naam is: Tijn Sebastian. In dit stukje tekst willen we vertellen wat er op dat moment en sindsdien met ons gebeurd is.
De maanden voorafgaand aan Tijns geboorte hebben Bas en ik ons verdiept in de manier waarop we ons zoontje willen verwelkomen. Tijdens deze zoektocht zijn we op het pad gekomen van hypnobirthing. Deze filosofie blijkt precies te verwoorden hoe wij tegen het grootste cadeau van de natuur aankijken: niet als angstaanjagend geweld, maar als een oogverblindend mooi en vredig avontuur waarin de harmonie tussen drie zielen, twee ouders en hun kind, diepgeworteld tot volle bloei komt in blije, meditatieve sereniteit.
Zo deinen we op 14 april, omringd door hapjes, kaarsjes, prachtige muziek en wierook, in het warme bad van ons huurhuisje in de Provence mee op de golven van Tijns komst; happy, kalm en met z’n tweetjes. Om 16 u ‘s middags gaan we samen met onze doula naar het ziekenhuisje niet ver bij ons vandaan waar Tijn drie kwartier later geheel natuurlijk en op eigen kracht geboren wordt.
Wat er gebeurt op het moment dat zo’n bundeltje prille pracht in onze armen terecht komt, gaat voorbij aan alle woorden. We kijken recht in de ogen van het puurste geluk dat er is. We belanden in een extra dimensie van verliefdheid, eenvoud en schoonheid. Wat we vasthouden, hier zo dicht tegen ons aan, is de kroon op onze liefde.
Meteen na zijn geboorte voel ik me alsof ik bergen kan verzetten en ik besef dat dit de winst is van de diepe relaxtheid waar we samen al die maanden zo bewust naartoe zijn gegroeid. Dat energieke gevoel is sindsdien niet meer verdwenen. Net als die extra dimensie van liefde. In tegendeel, het is onderdeel geworden van onszelf, van onze relatie, onze ouderschap en ons dagelijks leven. En daar zijn we ons ten volste bewust van. Sinds 14 april leven we in een permanente wolk van dankbaarheid en blije energie. En van eindeloze trots naar elkaar; we hebben elkaar onderweg naar, tijdens en sinds de geboorte van onze zoon het allermooiste gegeven wat we in ons hadden. Het is van onschatbare waarde om deze waanzinnig mooie tijd zo ten volste samen te kunnen beleven. En dat nemen we geen dag voor lief.
In de weken rondom de geboorte was een groot deel van onze beider families bij ons, wat fantastisch was! Behalve zelf genieten van je grote trots gaat er niets boven hem delen met iedereen die je dierbaar is. En zo heeft dus ook onze skype nagenoeg geen dag uitgestaan.
In dit alles heb ik, Miriam, me vaak afgevraagd hoe het zou zijn geweest als mijn moeder dit kon meemaken. Ik fantaseer over wat ze zou zeggen, hoe ze Tijn tot moes zou knuffelen en met ons mee zou stralen, dansend van geluk. Regelmatig meen ik haar stem, haar woorden en haar verliefde blik terug te vinden in mezelf. Die momenten koester ik met stille dankbaarheid.
Pas op het moment dat Tijn geboren werd, werden we ons ineens bewust van een extra juweeltje op onze mooiste dag: ook mijn moeder kreeg haar eerste kind, mijn oudste broer, op 14 april – en Bas zijn moeder ook! Een knipoog van boven. Ze is erbij.
Tijn maakt het allermooiste in ons los. Dat durf ik te zeggen omdat ik het dag in dag uit, uur in uur uit zie in Bas. In zijn tedere en bodemloze liefde en zorgzaamheid, dag en nacht. Ik ken geen groter natuurtalent en kan me geen groter geschenk wensen dan zo’n prachtvader aan mijn zij.
In dit alles realiseren we ons één belangrijk ding. Geen enkele ziel in deze wereld is een vanzelfsprekendheid of zelfs een keuze. Ook Tijn niet. Toen we kort voor ons vertrek vorig jaar ontdekten dat wij uitverkoren waren voor dit grote cadeau, konden we alleen maar onszelf zielsgelukkig prijzen en beloven dit prille geluk nooit voor lief te nemen. Net zo min vinden we het vanzelfsprekend dat Tijn met een sterke gezondheid geboren is. Dat is een groot goed en daar kunnen we alleen maar dankbaar om zijn, elke dag.
Hoe Tijn het doet? In 3 woorden: ge-wel-dig. Het is een door en door tevreden, blije en makkelijke knuffelaar met een aanstekelijke prachtlach die hij graag deelt. Hij slaapt, drinkt, poept en boert uitstekend en vindt het heerlijk om erop uit te gaan in de draagdoek (net als wij!). Waarschijnlijk omdat hij op elke hoek van de straat, in de bus of in de supermarkt complimentjes vangt van onbekenden. En dat verveelt natuurlijk nooit.
Binnenkort verruilen we ons huurhuisje weer voor ons huisje op wielen. Dan trekken we door naar het Oosten. De fase waar we al die maanden onderweg alleen maar over konden fantaseren, is aangebroken. Een nieuwe tijdslijn is begonnen en, mijn hemel, wat is ie gaaf!
Miracle de la vie
Fruit de l’amour
Gloire de notre voyage
Reflect de note joie
0 Reacties op "Gouden uren, dagen, weken..."