Ongepland unassisted: moeiteloze bevalling op de vloer van de douche

En weer zo’n mooi verhaal van een prachtige geboorte na een eerdere traumatiserende bevalling Wat een verschil, de eerste kwam in het ziekenhuis omdat de vroedvrouw het thuis niet meer aandurfde. De tweede kwam thuis met zo’n vaart dat de vroedvrouw er zelfs nog niet was: 

‘Bij mijn/onze eerste bevalling met 40+6 begon het ‘s nachts bij mij te rommelen. De net afgestudeerde verloskundige kwam langs. Vanaf het begin alleen maar rugweeën gehad. De verloskundige was fanatiek met toucheren 🙈 toen ik bij de 8cm was aangekomen, wilde het niet doorzetten. Na een poosje kreeg ik er ook persdrang bij. De verloskundige heeft toen een ambulance laten komen en mij naar het ziekenhuis laten brengen. Wat een helse rit 😭. In het ziekenhuis uiteindelijk 10 cm en kreeg ik groen licht, om op mijn rug op commando te liggen persen. Resultaat: na 12.5 uur een gezonde jongen en een totaalruptuur.

Vier jaar later:
40+3. ‘s Morgens met de oudste naar de speeltuin geweest. ‘s Middags wezen fietsen en boodschappen halen. Rond 19.30 uur kreeg ik een ring van kramp (onderbuik en rug), zal wel een voorwee zijn. Na een uur kwam er weer 1. Rond 21 uur naar bed gegaan. Af en toe kwam er een onderbuik kramp, maar prima om er mee te slapen. Tegen 23 uur moest ik ineens naar de wc om te poepen en verloor ik mijn slijmprop. Daarna kreeg ik meer krampen. Rond 00.30 weer naar de wc en ging ik douchen. Onder de douche moest ik de krampen echt weg puffen. Om 1.10 uur was ik boven en kreeg ik weer een wee. Mijn man vroeg of we de verloskundige niet moesten bellen. Ik wilde het nog een kwartiertje aanzien (1.14 uur). Hij is alvast naar beneden gegaan om het bevalbad op te zetten.
Boven kwam er nog een flinke wee, na de wee heb ik de babyfoon aangezet en ging ik naar beneden. Waar ik al heel snel riep ‘je moet NU de verloskundige bellen!!!’ (1.25 uur) Ondertussen zat ik op handen en knieën op de bank en kwam de eerste perswee.

Ik ben daarna naar de badkamer gelopen en dacht ‘handdoeken op de grond leggen, want dan is de landing zachter’. Vervolgens kwam de volgende perswee en dacht ik ‘fuck die handdoeken’.

Terwijl ik de ene oerkreet na de andere uitschreeuwde, was mijn man bezig met het bad opzetten. Ik heb hem tussen de weeën door nog 1 keer geroepen, maar door de luchtpomp heeft hij mij nooit gehoord. Tot hij de pomp even had uitgezet om een ander gedeelte op te blazen. Toen hoorde hij niet mij, maar een baby.

Ik zat daar om 1.37 uur, met een mannetje in mijn armen op de douchevloer. Wat een bijzonder moment voor ons. Helemaal alleen bevallen, in mijn eigen tempo, en op eigen kracht :). Een echte vrije geboorte.

Na een paar foto’s heeft mijn man de verloskundige gebeld, dat ze rustig aan mocht doen. Vervolgens heeft hij ons (baby, placenta en mij) naar de bank geholpen. 

Wat een belevenis, om in zo’n korte tijd te bevallen. Een belevenis die ik totaal niet zag aankomen. Aangezien bij de eerste het totaal 12.5 uur duurde.’