Waarom niet toucheren?

In de geboortezorg zijn helaas veel ingeburgerde gewoontes die helemaal niet zo logisch zijn. Neem toucheren, inwendig onderzoek waarbij met twee vingers wordt ingeschat hoe ver de ontsluiting is. Er is geen bewijs voor de logica ervan en nogal wat argumenten pleiten tegen standaard toucheren:

• Het aantal centimeters zegt heel weinig. Ontsluiting is geen rechtlijnig proces. Het kan urenlang stilstaan, en je kunt in een paar minuten tijd bijvoorbeeld van 6 centimeter naar volledige ontsluiting gaan. Het voorspelt dus niets over hoelang de bevalling nog duurt.
• Toch wordt als de ontsluiting ‘niet snel genoeg’ opschiet algauw het label ‘niet vorderende ontsluiting’ op een bevalling geplakt. Met alle gevolgen van dien: insturen naar het ziekenhuis bij een thuisbevalling en bijstimuleren met synthetische oxytocine. Een oxytocineinfuus maakt de bevalling direct medisch. Het heeft veel impact op het verloop en je beleving van de bevalling (meer pijn, heftigere weeën, niet de voordelen van natuurlijke oxytocine) en zorgt voor een zeer verhoogde kans op een kunstverlossing of keizersnede.
• Horen dat je een laag aantal centimeters open bent kan heel demotiverend werken, wat weer voor stress zorgt wat voor niet-vorderende ontsluiting kan zorgen en dus voor medisch ingrijpen….
• Voor veel vrouwen is toucheren stressvol, het is onprettig als een vreemde vingers in haar vagina stopt.
• Als het met haast en zonder aandacht wordt gedaan kan het erg pijnlijk zijn. Dit komt helaas veel voor. Onthoud: Het hoort geen pijn te doen. En als jij zegt: ‘Stop’, dan is het stop.
• Het zorgt bij gebroken vliezen voor een groter risico op infectie.
• Er wordt vaak gedaan alsof het aantal centimeters een voldongen feit is. Maar het is een onnauwkeurige schatting: De zorgverlener meet met haar vingers, niet met een liniaal! Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de keren twee zorgverleners een andere duiding geven van het aantal centimeter ontsluiting bij dezelfde vrouw (Buchmann & Libhaber 2007).
• De vliezen kunnen er per ongeluk door worden gebroken (En soms stiekem expres) (Ja dit verhaal heb ik helaas echt gehoord. En ook het verhaal van een vrouw bij wie stiekem werd gestript tijdens het toucheren)).
• De gouden regel van (een vrije) geboorte is zo min mogelijk verstoring zodat de bevalhormomen vrij stromen. Ineens getoucheerd moeten worden en (in veel gevallen) daarvoor op je rug moeten liggen haalt je juist uit de zo nodige (want zo behulpzame) flow.
• Nadenken over centimeters en tijdsduur spreekt dat deel van je hersenen aan dat tijdens de bevalling juist uit moet staan. Je moet juist in je lijf en uit je hoofd.
• Je kunt ook weten door niet te meten. Aan de manier waarop je je beweegt, de geluiden die je maakt en bepaalde kenmerken van je lichaam is ook op te maken hoe de bevalling zich ontwikkelt (in Mijn reis naar binnen is hier informatie over te vinden).

In sommige gevallen is toucheren gewenst. Bijvoorbeeld bij het vermoeden dat de baby een bijzondere ligging heeft. Maar dan alleen met jouw instemming en vanuit zachtheid en contact. Het hoort nooit pijn te doen!

Toucheren hoort geen routine handeling te zijn, maar moet (als het al wordt gedaan) extreem mindful gebeuren. Immers je gaat met je hand het meest intieme, tere gebied van de vrouw binnen op een van de meest kwetsbare momenten in haar leven.

Dus in de eerste plaats: do not touch. En als het dan toch gewenst is, alleen in overleg en met maximaal respect.

Door je tijdens de zwangerschap goed voor te bereiden kun je keuzes maken die echt bij je passen zodat je tijdens de bevalling centraal staat en jouw wensen leidend zijn. In de Vrije Geboorte online cursus krijg je hiervoor alle tools en info.