Grote broer en zus bij de bevalling

Sanne droomde op de dag van de bevalling dat haar kinderen erbij zouden zijn. En inderdaad, zes minuten nadat ze thuiskwamen van de oppas werd hun zusje geboren. Sanne vertelt:

‘Het is 29 maart 2023, ik ben 41 weken en een dag zwanger van ons derde kindje. Iedereen om ons heen wordt een beetje ongeduldig maar ik merk hoe langer het duurt hoe rustiger ik word. Het komt wel, alle zorgen die ik heb verdwijnen de ochtend van 29 maart. Ik ben lekker alleen thuis, kinderen op de opvang en manlief aan het werk. Ik besluit nog even te gaan liggen.

Ik heb een fijne droom, ik droom dat beide kindjes aanwezig zullen zijn bij de bevalling. Ik heb altijd de wens gehad dat mijn oudste dochter erbij zal zijn maar voor de jongste leek het mij wat teveel. Ik schrik wakker omdat ik moet plassen, stap het bed uit en verlies vocht. Is dat plas of vruchtwater? Bij de andere bevallingen braken mijn vliezen pas bij volledige ontsluiting. Ik besluit toch mijn man te bellen en die komt gelukkig naar huis. De verloskundige vraagt mij het droog te deppen met maandverband en ja hoor, dit is geen urine. Ohhh spannend dit, maar oh zo fijn. We beginnen dit samen, mijn man en ik. We liggen nog even samen op de bank, steken de kaarsjes aan en maken samen een heerlijk plekje.

En dan voel ik een wee, ik weet het zeker ze komt eraan. Ik blijf nog een tijdje beneden, het lukt me om me te ontspannen. Na een poosje bedenk ik dat het misschien wel fijn is om naar bed te gaan. We hebben ook daar een fijne plek gemaakt met affirmaties, lampjes en een diffuser. Ik lig hier twee uurtjes, mijn man blijft beneden en komt zo af en toe kijken hoe het gaat. Ik voel de oxytocine stromen, voel mij helemaal relaxt in mijn bubbel. Door de muziek voel ik mij zo gelukkig. Rond zes uur komt verloskundige Jasmijn. Ik begin direct met huilen en weet niet zo goed waarom. Ben heel blij dat de baby komt maar vind het ook spannend. Jasmijn en mijn man zijn superlief voor me. Jelle zet ondertussen het bad klaar en ik verplaats naar beneden.

De warmte van het bad is heerlijk en de weeën worden heftiger. Het lukt me niet helemaal meer om in de bubbel te komen. In gedachten ben ik bij de kinderen, wanneer komen ze? Hoe zullen ze reageren? Gaat het allemaal wel goed bij de oppas? Ik zeg dit tegenJelle, hij geeft geruststellende antwoorden.

Ik wissel telkens van positie en voel dat het fijn is om een beetje mee te persen. Ondanks ik geen persweëen heb voelt dit goed. Nog steeds last van onrust, ik wil zo graag dat de kinderen thuiskomen. Ik voel haar zakken alhoewel ze ook nog drukke bewegingen maakt in mijn buik.

Eindelijk: de kinderen zijn er en mijn jongste ziet mij zitten in het bad en kijkt of er al een baby in ligt. We hebben samen zoveel geboortefilmpjes gekeken dat hij begrijpt wat er gebeurt.

Ze blijven bij me, houden mijn hand vast, kussen mijn arm en zijn beide zo rustig aan het kijken zonder een woord te zeggen. Zes minuten na hun binnenkomst wordt hun zusje Millie Sue geboren. Wat een geluk, trots op mezelf, mijn man en ons gezin. Ik heb het weer gedaan, precies zoals ik altijd heb gewild. De kinderen willen graag nog even bij mij in bad komen om hun zusje goed te kunnen zien.Een bron van liefde in bad.

De placenta is nog niet geboren, dit vind ik vaak het minst leuke van bevallen. Ik heb afgesproken met de verloskundige dat ik wil wachten. Geen stress, ik ga het bad uit. Ik lig lekker op mijn matras in de woonkamer terwijl Jelle de kinderen naar bed brengt. Het is zo rustig, ik ben zo gelukkig. Jelle en ik liggen zo een uur naast elkaar, ik wil toch even op de baarkruk voor de placenta. En binnen een paar seconden wordt ook de placenta geboren. Nu breekt de meest gelukkige tijd aan, ze is er en is gezond. Nu alleen nog maar genieten.’