‘Ik ben ruim vier weken geleden bevallen van ons tweede kindje, een dochter, na twee jaar terug een traumatische eerste bevalling te hebben gehad.
De laatste weken van de zwangerschap keek ik toch wel weer tegen de bevalling op.
Ik kreeg een spoedcursus hypnobirthing, las de boeken ‘Ik ga relaxt bevallen’ en ‘Vrije geboorte’, luisterde dagelijks de mp3 met de regenboog ontspanning en motiverende affirmaties.
In de nacht van 2 september rond 4 uur werd ik wakker met vage harde buiken waarbij ik gelijk al een raar vermoeden had. Ondanks mijn vermoeden lukte het om toch nog even te slapen. ’s Morgens om 9 uur: ik wist het zeker, weeën om de 10 minuten en ik herkende gelijk het gevoel onder in mijn buik en rug. Ik ben later die ochtend nog even op bed gaan liggen om te kijken of het doorzette, en dat gebeurde. Ze kwamen daarna om de 7 à 8 minuten en op dat moment hebben we besloten dat zoonlief maar even naar opa en oma moest.
4 uur ‘s middags: de intensiteit van de weeën nam behoorlijk toe, maar ik wist het dankzij de cursus hypbobirthing goed op te vangen, wiegend van links naar rechts, ogen gesloten, vier seconden inademen door de neus en acht seconden uitblazen. Mijn moeder wiegde met me mee terwijl we arm in arm zaten en mijn vriend drukte een fles heet water tegen mijn onderrug en met zijn andere hand deed hij de light touch massage elke keer als er een wee kwam (de light touch massage is een manier van aanraken warbij je heel zachtjes wordt gestreeld).
We hebben de verloskundige gebeld, en ik bleek 2 cm te hebben, terwijl het voor mij veel heftiger aanvoelde. Op advies van de verloskundige ben ik even in bad gestapt, maar toen gebeurde er iets… Ik begon te grommen en de welbekende oerkreten te uiten, persdrang dus… even schrok ik er behoorlijk van, maar ik liet het over me heen komen.
De verloskundige kwam boven en samen met mijn vriend werd ik tussen de persweeën naar beneden begeleid. Elke wee hing ik om de nek van mijn vriend te zuchten. Ik werd staande getoucheerd en bleek nog maar op 6 cm te zitten. Ondanks dat kon ik een klein beetje meegeven met die enorme oerkracht.
Ik kreeg de vraag: in bad of op bed? Ik koos voor het bed want gevoelsmatig wist ik dat er geen tijd meer zou zijn om het bad op te zetten. De persdrang werd sterker en sterker en ik hing zittend op de knieën op bed nog steeds om de nek van mijn vriend (arme kerel).
Die kreeg het ineens te warm daardoor en in combinatie met een waarschijnlijk suikergebrek viel hij bijna flauw, dus hij ging bij de voordeur zitten, terwijl ik riep tegen de kraamzorg waar de dextro’s lagen tijdens de persweeën 😂.
De dextro’s hielpen gelukkig want toen hij terug kwam werd het hoofdje bijna geboren.
De verloskundige had ontdekt dat ons meisje een sterrenkijker was, maar ze had er alle vertrouwen in, en dat gaf mij op zijn beurt weer vertrouwen. Na een aantal keren persen kwam haar hoofdje, en na nog een heftige wee gleed haar lichaampje eruit en kreeg ik haar op de borst.
Zo mooi, wat ben je welkom lieve Evy! Wat een bevalling, helemaal zelf gedaan. Alleen tweedegraads ruptuur, maar dat is te overzien. De hechtingen vielen ook mee, daar voelde ik niks van. Al met al een top bevalling en bovenal: ik ben van mijn trauma genezen.’
