Met weeën aangekomen in het ziekenhuis moest ik eerst een c ovi d test doen omdat ik verkouden was. Alles viel daarop stil. Het was net alsof ik niet aan het bevallen was.
Maar toen ik in de sluiskamer (/isolatiekamer) op de uitslag wachtte, voelde ik haar ineens zakken.
Ik zei tegen mijn vriend dat hij mijn onderbroek moest uittrekken. Hij (met paniek in zijn ogen): ‘Maar dit kan helemaal niet.’
Het hoofdeinde van het bed stond omhoog en we kregen het niet omlaag (later bleek de stekker er niet in te zitten). Ik wilde op handen en knieën maar dat paste dus niet. Ik ben op mijn zij gaan liggen, één been omhoog, gauw mijn ondergoed uit, en hij zei: ‘Ik zie haar hoofd.’
Hij drukte op de noodknop maar omdat ik c ovi d verdachte was kwam er niemand (plus we waren er net dus ze dachten dat het niet kon).
Toen haar hoofdje stond schreeuwde ik. Op dat moment kwam mijn verloskundige het ziekenhuis in lopen. Ze hoorde me en rende zonder beschermende kleding mijn kamer in. Ze heeft geholpen met een schoudertje en binnen 6 minuten was de kleine dame er!
Best wrang: Mijn verloskundige (toen zelf 27 weken zwanger) is op haar vingers getikt door het ziekenhuis. En van het ziekenhuis zelf heb ik nooit meer iets gehoord. Ik ben er nog niet aan toe gekomen om een klacht in te dienen.
Ondanks alles kijk ik er positief op terug. Ik weet dat het nog zoveel mooier had kunnen zijn in andere omstandigheden: als mijn vriend niet zo in paniek was maar ook had kunnen genieten, als ik meteen in bad had kunnen zitten en daar weeën op had kunnen vangen ipv op een bed dat niet functioneerde en als alle paniek er niet was vanwege een simpele neusverkoudheid.
Toch heb ik een prachtige bevalling gehad. Door de situatie werd ik soort van ‘gedwongen’ om naar mijn lichaam te luisteren. Het was ongelooflijk mooi om alles zelf te voelen. Toen haar hoofdje stond was het eerste wat ik deed er aan voelen. En ik draaide intuïtief op mijn zij omdat op handen en knieën niet paste en ik absoluut niet op mijn rug wilde. Ik heb het wel allemaal zelf gedaan…
0 Reacties op "Bevallen in de isolatiekamer waar ik op de uitslag van mijn test wachtte"