Door de ogen van een vroedvrouw
Dit vrije geboorteverhaal, verteld door een vroedvrouw, laat zien hoe het ook kan (en hoe het eigenlijk hoort 🖤). Het gaat niet om thuis of in het ziekenhuis, maar om of de moeder de regie heeft en het geboorteproces zoveel mogelijk wordt gefaciliteerd
Lees meer
Bij elke perswee voel ik hoe mijn lichaam en kindje samenwerken.
Ik breng mijn hand naar beneden en voel het hoofdje met daarop de haartjes al. Wat is dit mooi!
Lees meer
Ze is er al!
Toen ik in bad stapte werd direct het hoofdje al geboren. Omdat het zo snel ging en ik gefocust was kon ik dit niet zeggen waardoor niemand dit door had. Daarna werd ook snel het lijfje geboren.
Lees meer
‘Ik doe gewoon waar ik me het fijnste bij voel’
Ik voel de druk toenemen en ik voel zelf inwendig of ik al een hoofdje voel. Dat is het geval. De vliezen zijn nog niet gebroken. 5 minuten later heb ik echt het gevoel dat ik moet poepen dus ik geef maar gewoon mee.
Lees meer
Ik neem de tijd en volg mijn lichaam en baby
De volgende perswee laat even op zich wachten en ik wacht rustig af. Door de rust ik op dat terwijl het hoofdje al geboren is, ik de beentjes nog van binnen voel trappelen. Wat een enorm bijzonder gevoel!
Lees meer
Slapend kwam ze het bad in drijven
Toen ik wist dat ik alles had doorvoeld, dat het goed was zo en dat Maan er ook klaar voor was, ging ik weer zitten. En toen ging het vlot. Ik verloor wat bloed bij de wee die volgde, de druk nam toe
Lees meer
Verlies en nieuw leven – deel III
Sommige weeën doen pijn, sommige zijn orgastisch. Sommige weeën vang ik zo op dat mijn man denkt dat ik er geen heb, bij de meesten hang ik aan zijn armen voor tegenkracht en laat ik mijn stem gaan. Ik voel mijn dochter de hele bevalling bewegen, prachtig vind ik dat.
Lees meer
Verlies en nieuw leven – deel II
Mijn dochter Baran is altijd dichtbij, zo ook tijdens de zwangerschap. In het begin voelt het soms alsof ik twee baby’s in mijn buik heb, alsof ze bij Mina in mijn buik is gekropen.
Lees meer
Verlies en nieuw leven – deel I
In eerste instantie raak ik in een soort shock. Ik tril over mijn hele lichaam en ik kan niet helder nadenken of praten. Dit duurt ongeveer een half uur, maar dan begint voor mij de magie. Ik weet niet precies wat het omslagpunt is, maar ineens voelt het alsof het helemaal klopt en het zo moet gaan.
Lees meer
Vrije tweelingbevalling met eigen verloskundige in het ziekenhuis
Mensen zegen dat ik geluk heb gehad met mijn bevalling. Maar het is niet enkel geluk: ik heb ook echt opgeëist dat ik mag bevallen zoals ik dat wil.
Lees meer
De kunst van het wachten
Harde buiken die langzaam meer ritme krijgen en intenser voelen, melk die uit mijn tepels vloeit... En dan ineens is alles weer stil en gaat de dag verder alsof ik niet op het punt sta te ontploffen. De energie die zo duidelijk aanwezig was, vloeit weg en brengt niets in haar plaats.
Lees meer
‘Ik had haar gedragen, ik had haar gebaard en nu pakte ik haar zelf aan’
Ik moest opeens ontzettend huilen, niet van pijn maar van gevoel. Een gevoel wat ik niet kon definiëren. Een nieuw begin? Een afscheid? Het idee dat alles vanaf nu anders zou zijn. Het idee dat ik nu een heel mensenleven op de wereld ging zetten.
Lees meer
