Geen toets maar een baby
Tijdens de heftige weeën denk ik in mezelf: ‘Kom op Kim, door die weeën opent je lichaam zodat het kindje er straks uit kan, laat ze hun werk doen!'. Door deze affirmaties zijn de weeën erg goed te doen.
Lees meer
‘Aan het einde van een perswee geef ik toch mee, ik kan niet anders’
‘Het voelt alsof mijn lichaam geen stofjes aanmaakt om de pijn te verzachten. Ik sta ook nog erg open, in contact met mijn kindjes. Ik voel dat als ik kies voor mijzelf, dus in alle rust baren, de pijn minder zal zijn. Ik kies voor de pijn, zodat we als compleet gezin deze ervaring kunnen hebben. ‘
Lees meer
‘Het zijn echt golven en geen weeën zoals ik die kende van mijn eerste bevalling.’
Wat ben ik trots op mezelf en verwonderd waartoe lichaam en geest in staat zijn met de juiste mindset en mensen om je heen. Het plaatje klopte, helemaal.
Lees meer
Set & setting: de voorwaarden voor een goede ‘geboorte reis’
Geboorte is niet gevaarlijk (ten minste, niet gevaarlijker dan het leven zelf…), het verstoren van het geboorteproces is dat wel.
Lees meer
‘Bij de volgende wee staat het hoofdje, ik aai het’
Ik moet ervan huilen - mijn lichaam doet van alles en ik heb heel even het gevoel dat ik echt alle controle kwijt ben. Maar dan weet ik dat het goed is, dat ik het los mag laten (letterlijk!) en dat ik dit aan mijn lichaam en mijn baby over kan laten.
Lees meer
Unassisted bevalling van de eerste: ‘Mijn lichaam doet helemaal vanzelf mee’
Het duurt voor mijn gevoel eventjes, maar dan krijg ik weer een wee. Dit wordt hem! Ik ga duwen, door de pijn heen, ik roep ‘Christophe, pak het aan! Help mee!’. Zodra het hoofdje eruit is, glibbert de rest gewoon vanzelf mee
Lees meer
‘Ik wist dat ik gewoon normaal vaginaal kon bevallen’
Ineens komt Ivar's stuit er helemaal uit en floept niet meer terug. De aanmoediging en blijdschap om mij heen is groot. In een vloeiende beweging vallen de billen en benen naar buiten. Ik voel Ivar helemaal naar beneden glijden... Ivar wordt tot aan zijn nekje geboren. Ik blijf zo lang mogelijk persen, maar mijn wee is op.
Lees meer
‘Ik laat het gebeuren en volg mijn lijf’
Ik zoek verloskundigen die bekend staan om het werken buiten de protocollen en we wisselen van gedachten. Daarnaast heb ik verschillende gesprekken met mijn eigen verloskundigen. Ik probeer zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Het is een emotionele achtbaan, waarbij het veel vraagt om bij mezelf te blijven en niet mee te gaan in de angst die meermaals toch wordt aangeraakt.
Lees meer
‘Mijn lichaam ontspande op mijn commando’ – De vrije geboorte van een reizende familie – deel 2
Met elke golf schrok ik even wakker: ‘Oja, het is begonnen...’ Dan ademde ik naar het gevoel in mijn buik toe en fluisterde zacht en glimlachend: ‘Jaaah... welkom kleintje.’ Steeds als ik dat deed voelde ik mijn lichaam verder ontsluiten.
Lees meer
De vrije geboorte van een reizende familie – deel 1
We begonnen ons inmiddels een beetje als Maria en Jozef te voelen, op zoek naar een herberg... En tegelijkertijd wisten we bijna zeker dat we nu hier moesten zijn; bijna, want de angst was er nog steeds ("Wat zijn we aan het doen? We staan op punt om een baby te krijgen en we weten niet eens waar..."). Dus elke ochtend weer spraken we onze angsten uit…
Lees meer
De bevalling die al mijn dromen overtrof
Ik heb nog steeds mijn ogen dicht om goed bij mezelf te kunnen blijven. Dan zegt de verloskundige: ‘Kijk eens, pak het eens, kijk eens Esther, kijk eens.’. Omdat ik mijn naam hoor, open ik mijn ogen en zie daar het lichaam van mijn baby geboren worden onder water! Vol verwondering en ontzag roep ik ‘Ah!’ en daar floept het lijfje het water in.
Lees meer
Vrije geboorte zonder vroedvrouw
Ik wist dat bevallen een natuurlijke gebeurtenis is, niets om bang voor te zijn. En toch ging angst een rol spelen.
Lees meer
