Dit is de tweede bevalling die ik van Vrije Geboorte cursiste Kim Schollema meemaak ❤️ Twee keer een thuis bevalling en twee zulke verschillende ervaringen. Bij haar eerste bevalling duurde de persfase heel lang en dit keer ging het juist razendsnel… Kim vertelt:
’22 december, 22.30 uur. Moe van de dag besloot ik naar bed te gaan. Maar toen ik ging liggen, braken mijn vliezen. Shit, niet nu… dacht ik, terwijl het bed doorweekt raakte. Ik riep mijn man, en samen verschoonden we snel alles.
Met de ervaring van mijn eerste bevalling in gedachten—waarbij de weeën direct en snel achter elkaar begonnen—verwachtte ik dat het dit keer ook snel zou gaan. Ik hoopte zelfs dat de baby in de nacht geboren zou worden, zodat onze peuter thuis door kon slapen.
Maar het bleef rustig. Af en toe voelde ik een lichte wee, niet regelmatig. We besloten toch maar weer naar bed te gaan. Veel slapen lukte niet, ik bleef vruchtwater verliezen en moest mezelf telkens verschonen.
In de vroege ochtend kwam mijn schoonzusje langs om onze peuter op te halen en naar oma te brengen. Maar eerst aten we met z’n allen nog een gezellig bakje havermout. Het voelde fijn om dit moment samen te hebben voordat alles écht zou beginnen.
Na het afscheid belden we de verloskundige. Ze adviseerde ons vooral te ontspannen. Ik had zin om een wandeling te maken. Buiten waaide het hard, en ik wilde nog even uitwaaien op de dijk. Samen met mijn man liep ik in een rustig tempo, steeds even stilstaand om een wee op te vangen. Het moet er vast komisch hebben uitgezien voor anderen, maar voor ons voelde het intiem en bijzonder.
Tijdens de wandeling zei ik lachend tegen mijn man dat we bij thuiskomst misschien een film konden kijken met warme chocolademelk erbij. Ik voelde me relaxt en dacht dat het allemaal nog lang zou duren.
Thuis maakte mijn man het gezellig. Hij stak kaarsjes aan, zette fijne muziek op, en ik nestelde me op de bank. Wisselend lag ik op de bank, zat ik op de bal bij het haardvuur of op de wc. Bij elke wee maakte ik zacht geluid en bleef ik in een ontspannen, dromerige staat. Er was een magische sfeer. Ik dacht nog steeds dat er geen haast was. De weeën waren kort, relaxt en de tussenpozen lang.
Toch besloot Willem het bevalbad alvast te vullen. Hij vroeg voorzichtig of de verloskundige niet al moest komen, maar ik wuifde het weg. Het was volgens mij nog veel te vroeg. Ik voelde me heerlijk, bijna alsof ik ‘aan het spacen’ was. Voor Willem was dat het signaal om toch even de vroedvrouw te bellen.
Ondertussen ging ik nog even naar de wc. Alles leek rustig. Ik voelde zelf even binnen, maar merkte niets bijzonders. Tot er ineens een krachtige wee kwam en ik het hoofdje voelde zakken, dwars door mijn baarmoedermond naar het einde van mijn vagina. Mijn hand voelde het hoofdje al.
‘Willem! Kom nu!,’ riep ik. ‘Bel de vroedvrouw , NU!’ Willem zei dat ze onderweg was, maar ik wist zeker: de baby komt nu.
De verloskundige gaf instructies via de telefoon: ‘Kom van de wc af, ga op handen en knieën.‘ Willem schoof snel wat matjes onder me en ging achter me zitten, klaar om de baby op te vangen.
We bleven allebei rustig. De vroedvrouw keek mee vanuit de auto via videobellen. Met elke wee voelde ik de baby een stukje zakken en weer terugkomen. Het was alsof mijn lichaam de tijd nam om alles soepel te laten verlopen. Het hoofdje stond al snel, en met de volgende wee werd onze baby geboren. Willem ving haar op en gaf haar tussen mijn benen aan me door.
Daar zat ik dan, mijn broek nog op mijn enkels, mijn kleren aan, een verbijsterde blik op mijn gezicht en een baby in mijn armen. Een meisje! Alles was zo snel gegaan.
Kort daarna kwam de vroedvrouw binnen. Alles was goed met ons. Toen ik opstond om naar bed te gaan, volgde de placenta vanzelf. Zonne lag huid-op-huid bij mij, en we genoten van die eerste intieme uren samen.
Het bevalbad hadden we niet gehaald, maar het was helemaal goed zo. Het was zo bijzonder, zo krachtig en zo ontspannen. Ik zou dit zo nog een keer doen.’
0 Reacties op "De baby kwam al voordat de verloskundige er was"