Blog

In eerste instantie raak ik in een soort shock. Ik tril over mijn hele lichaam en ik kan niet helder nadenken of praten. Dit duurt ongeveer een half uur, maar dan begint voor mij de magie. Ik weet niet precies wat het omslagpunt is, maar ineens voelt het alsof het helemaal klopt en het zo moet gaan.

>>> Twee schrijfsters van ‘bewust zwangerboeken’ in gesprek <<< Nina Pierson: ‘De ervaring van een zwangerschap en bevalling kan een stoomcursus persoonlijke ontwikkeling betekenen. Misschien wel juist dankzij die gierende hormonen door ons lijf reizen allerlei vragen en emoties naar de oppervlakte. Als we daar nu iets mee doen kunnen we daar de rest van ons leven baat bij hebben. Naast het fantastische fysieke proces van de zwangerschap en bevalling, kan de weg naar moeder worden ook heel veel betekenen …

De ideeën die we in onze cultuur over geboorte hebben kloppen vaak helemaal niet met de realiteit. De werkelijkheid is veel genuanceerder en vriendelijker. En ook veel bekrachtigender voor vrouwen!

De nieuwe generatie moeders is een nieuwe generatie feministes. Zij vechten niet tegen het moederschap, maar omarmen het als een essentieel deel van hun vrouw zijn. Zij zijn geen slachtoffer van hun bevalling en het moederschap. Ze erkennen het belang van deze fase in hun eigen leven en dat van hun kinderen.

Een birth map lijkt op een geboorteplan, maar is veel creatiever, minder mentaal en meer gericht op hoe jij werkelijk wilt bevallen in plaats van op wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Een meer vrouwelijke insteek, meer passend bij jouw zwangere staat van zijn.

Mensen zegen dat ik geluk heb gehad met mijn bevalling. Maar het is niet enkel geluk: ik heb ook echt opgeëist dat ik mag bevallen zoals ik dat wil.

Harde buiken die langzaam meer ritme krijgen en intenser voelen, melk die uit mijn tepels vloeit... En dan ineens is alles weer stil en gaat de dag verder alsof ik niet op het punt sta te ontploffen. De energie die zo duidelijk aanwezig was, vloeit weg en brengt niets in haar plaats.

Ik moest opeens ontzettend huilen, niet van pijn maar van gevoel. Een gevoel wat ik niet kon definiëren. Een nieuw begin? Een afscheid? Het idee dat alles vanaf nu anders zou zijn. Het idee dat ik nu een heel mensenleven op de wereld ging zetten.

Ik zeg tegen mijn verloskundige: ‘Een baby heeft het nu precies zoals ik het het liefste wil (lekker bij mij, borstvoeding, lotusgeboorte etc.) en de ander.... ‘ Waarop zij mijn zin afmaakt met: ‘Die heeft nu precies wat hij nodig heeft’. Dat was zo fijn om te horen.

Zoals bij veel geboortegerelateerde zaken, is er ook hier sprake van een oude hardnekkige traditie die lang geleden door medisch onderlegde mannen(!) is uitgevonden.

Ik besefte dat ik zelf alles in huis had om voor een fijne bevalervaring te zorgen. Ik had geen bad, kaarsjes of muziek nodig. Zolang ik maar het gevoel had dat ik keuzes kon maken die voor ons goed voelden.

Een doorgeslagen technische medische benadering van geboorte staat haaks op wat moeders nodig hebben om goed te bevallen.