Blog

Mijn baby vertelt mij nog even dat we het echt kunnen. En ik vertel hem dat hij helemaal door het geboortekanaal gaat passen. Dat we voor elkaar gemaakt zijn. We can do this!

Ik pak hem zelf aan en ben vol ongeloof dat hij er nu gewoon echt is. Zo bijzonder en magisch. En wat gaat alles rustig en vredig. Niemand die zich ergens mee bemoeit en iets van ons wil. Helemaal in ons tempo en afgestemd op onze wensen. Wat een verschil met mijn eerste bevalling. Dit heeft voor mij zoveel goed gemaakt…

Na twintig minuten persweeën kwam het hoofdje en een arm van onze dochter. Ik voelde haar hoofdje en hield haar handje al vast

‘Boven besloot ik eerst even bij de barende te gaan kijken. Daar stond het slaapkamerraam wagenwijd open. Ik deed het dicht. Toen werd ik wakker gemaakt door de papa: "Ze zegt dat het nu wel hevig is". Ik ging mee naar boven (nu echt), deed niks (behalve genieten) en 15 minuten later haalde mama zelf haar baby boven water.’ 

Espen is een heerlijk tevreden jongetje. We merken echt het verschil tussen deze rustige thuisbevalling waarbij hij zelf heeft besloten wanneer hij er klaar voor was en de ingeleide snelle bevalling van Linde, waarna ze heel veel tijd nodig heeft gehad om te landen en rust te vinden

Wat een droom: Je wordt midden in de nacht wakker omdat de vliezen breken en een uur later heb je je baby in je armen. Anderhalve week geleden kregen Susan en haar man hun derde kindje, per ongeluk unassisted, omdat het zo snel ging: ‘Dit is het mooiste wat wij ooit hebben mogen meemaken.’

Ik vroeg aan de vaders om contact te maken met hun kindje en het welkom te heten. Om het te vertellen hoe welkom en geliefd het zou zijn en dat het niet bang hoefde te zijn, omdat zij er altijd zouden zijn. Daarna barstte een heftige weeënstorm los.

Wauw, wat een heftige, maar intens mooie en vrije geboorte is dit geweest. Het grootste gedeelte waren we met zijn tweeën, als enorm krachtig team. En daarna met een verloskundige, zo vol vertrouwen, dat zij zonder interventies mij mijn lichaam liet volgen. Ik kan nog steeds niet geloven dat dit mijn bevalling is!! Nog mooier dan ik had durven dromen...!

Hoewel ik graag lang zwanger wil zijn had ik nooit verwacht de uitgerekende datum echt te passeren. De dagen gaan voorbij en er is nog steeds geen baby. Met de verloskundige maken we fijne afspraken, maar steeds meer bekruipt me een gevoel dat dit kindje niet meer ‘vanzelf’ gaat komen.

Tijdens de heftige weeën denk ik in mezelf: ‘Kom op Kim, door die weeën opent je lichaam zodat het kindje er straks uit kan, laat ze hun werk doen!'. Door deze affirmaties zijn de weeën erg goed te doen.

‘Het voelt alsof mijn lichaam geen stofjes aanmaakt om de pijn te verzachten. Ik sta ook nog erg open, in contact met mijn kindjes. Ik voel dat als ik kies voor mijzelf, dus in alle rust baren, de pijn minder zal zijn. Ik kies voor de pijn, zodat we als compleet gezin deze ervaring kunnen hebben. ‘

Wat ben ik trots op mezelf en verwonderd waartoe lichaam en geest in staat zijn met de juiste mindset en mensen om je heen. Het plaatje klopte, helemaal.